چرا کلید عبور(PassKey) امن‌تر از پسورد‌هاست؟،در دنیای دیجیتال امروز، امنیت اطلاعات یکی از مهم‌ترین نگرانی‌های کاربران اینترنتی است. پسوردها به‌عنوان اولین خط دفاعی در مقابل تهدیدات سایبری شناخته می‌شوند، اما به‌دلیل ضعف‌هایی مانند استفاده مجدد از پسوردها، پیچیدگی ناکافی و آسیب‌پذیری در برابر حملات هکری، دیگر به‌طور کامل قابل اعتماد نیستند. در این میان، کلید عبور (PassKey) به‌عنوان یک روش نوین رمزنگاری، به سرعت در حال جایگزینی پسورد‌هاست.
لیست عناوینی که در این مقاله برای شما زوم ارزی عزیز آماده کرده ایم:
- چرا کلید عبور(PassKey) امن‌تر از پسورد‌هاست؟
- دنیای بدون رمز عبور: آیا رمزهای سنتی دیگر پاسخگو هستند؟
- رمز عبور در گذر زمان: تحول امنیت دیجیتال از دهه ۱۹۶۰ تا امروز
- کلید عبور (PassKey) چیست و چگونه امنیت دیجیتال را متحول می‌کند؟
- چالش‌های پیش‌روی استفاده از کلید عبور (PassKey) در دنیای دیجیتال
- تاثیر کلید عبور (PassKey) بر امنیت و سهولت استفاده در کیف پول‌های دیجیتال
- کیف‌پول‌های رمزارزی امروز: از پیچیدگی‌ها تا نوآوری‌ها
- ساختار کلید عبور (PassKey) و مزایای آن
چرا کلید عبور(PassKey) امن‌تر از پسورد‌هاست؟
رمزهای عبور دیگر به گذشته تعلق دارند و در آینده‌ای نزدیک، کلید عبور (PassKey) یا همان پس‌کی (PassKey) گام بزرگ بعدی برای ایمن‌سازی حساب‌های آنلاین خواهد بود. ممکن است دیگر نیازی به یادآوری رمزهای عبور نداشته باشید. با ظهور و گسترش مفهوم کلید عبور (PassKey)، دنیایی بدون رمز عبور به واقعیت تبدیل شده است. کلید عبور (PassKey) یک روش جدید برای احراز هویت است که به شما این امکان را می‌دهد تا بدون استفاده از رمز عبور وارد حساب‌های آنلاین خود شوید.
دنیای بدون رمز عبور: آیا رمزهای سنتی دیگر پاسخگو هستند؟
هر بار که برای ثبت‌نام در یک پلتفرم اقدام می‌کنید، نیاز است تا نام کاربری یا ایمیل و رمز عبور خود را وارد کنید. این اطلاعات در یک پایگاه داده ذخیره می‌شوند، اما نکته مهم این است که رمزهای عبور نباید به‌صورت متن ساده ذخیره شوند و باید به‌صورت هش شده ذخیره گردند. وقتی شما برای ورود به یک حساب کاربری تلاش می‌کنید، نام کاربری و رمز عبور خود را وارد کرده و سرور بررسی می‌کند که آیا این اطلاعات با داده‌های ذخیره‌شده در پایگاه داده مطابقت دارد یا خیر. در صورتی که مطابقت پیدا کند، وارد حساب خواهید شد.
این سیستم مدت‌هاست که وجود دارد، اما هرگز بی‌عیب و نقص نبوده است. باید اعتراف کنیم که قبلاً اغلب ما از یک رمز عبور ساده و مشابه برای تمامی حساب‌هایمان، از جمله ایمیل و حساب‌های اجتماعی مانند اینستاگرام، استفاده می‌کردیم. مشکل اصلی این است که اگر یک سرویس هک شود و رمز عبور شما افشا گردد، هکرها می‌توانند از همان اطلاعات برای ورود به دیگر سایت‌ها نیز استفاده کنند.
بسیاری از رمزهای عبور ما در معرض افشا قرار گرفته‌اند یا ضعیف هستند و حتی ممکن است چندین بار در حملات سایبری به‌طور عمومی فاش شده باشند. برای اطلاع از اینکه آیا حساب شما در معرض چنین حملاتی قرار گرفته است، می‌توانید به سایت‌هایی مانند haveibeenpwned.com مراجعه کنید.
در این راستا، گروهی به نام FIDO Alliance در طول ۱۱ سال گذشته تلاش کرده است تا به‌طور کلی وابستگی ما به رمز عبور را کاهش دهد یا حداقل راه‌حل‌های بهتری ارائه دهد. FIDO که مخفف Fast IDentity Online است، هدفش این است که ورود به حساب‌های کاربری را نه تنها امن‌تر بلکه سریع‌تر و راحت‌تر کند. این گروه که شامل شرکت‌های بزرگی مانند آمازون، اپل، گوگل و متا است، از قدرت و منابع کافی برخوردار است تا بتواند این هدف را محقق کند.
با گذشت زمان، وب‌سایت‌ها از کاربران خواسته‌اند تا رمزهای عبور پیچیده‌تری انتخاب کنند؛ رمزهایی که شامل ترکیبی از حروف بزرگ و کوچک، اعداد و نمادها هستند. اما این رمزها معمولاً آنقدر پیچیده‌اند که به‌راحتی نمی‌توان آن‌ها را به خاطر سپرد. بنابراین، بسیاری از ما شروع به استفاده از برنامه‌های مدیریت رمز عبور مانند LastPass، ۱Password یا KeyPass کرده‌ایم، یا حتی رمزها را روی کاغذ و در نزدیکی مانیتور خود نوشته‌ایم که البته این روش اصلاً توصیه نمی‌شود! اما این هم کافی نبوده و همچنان نیاز به بهبود سیستم‌های امنیتی احساس می‌شود.
رمز عبور در گذر زمان: تحول امنیت دیجیتال از دهه ۱۹۶۰ تا امروز
در روزهای اولیه ظهور محاسبات، زمانی که کامپیوترها اندازه یک اتاق را می‌گرفتند و چند نفر برای کار با آن‌ها نیاز بودند، مسئله ایجاد رمز عبور ضرورتی نداشت. اما زمانی که افراد شروع به استفاده مشترک از این سیستم‌ها کردند، رمز عبور به ابزاری ضروری برای حفظ حریم خصوصی تبدیل شد.
در اوایل دهه ۱۹۶۰، پژوهشگران مؤسسه فناوری ماساچوست (MIT) سیستم عظیمی به نام Compatible Time-Sharing System ساختند که به کاربران مختلف این امکان را می‌داد تا به‌طور هم‌زمان روی پروژه‌های خود کار کنند. این سیستم پیشگامانه زمینه‌ساز اختراعاتی مانند ایمیل و اشتراک فایل شد. فرناندو کورباتو، مدیر این پروژه، ایده‌ای برای حفظ حریم خصوصی کاربران ارائه داد و امکان ایجاد حساب‌های کاربری با رمز عبور منحصر به فرد را فراهم کرد – به این ترتیب رمز عبور به دنیا معرفی شد.
کورباتو در سال ۲۰۱۴ در مصاحبه‌ای با وال استریت ژورنال گفت: “متأسفانه رمز عبور به نوعی کابوس تبدیل شده است.”
در ادامه مشخص شد که رمزهای عبور به‌طور کامل خصوصی نیستند و پژوهشگران MIT به‌زودی راه‌هایی برای سرقت رمزهای عبور همکارانشان و شوخی با آن‌ها پیدا کردند. حالا، چندین دهه بعد، مردم از صدها رمز عبور برای محافظت از حساب‌های آنلاین خود استفاده می‌کنند، یا گاهی یک رمز عبور برای تمام حساب‌های خود انتخاب می‌کنند، که خود تبدیل به یک کابوس شده است. رمزهای عبور نه تنها به راحتی فراموش می‌شوند بلکه بازیابی آن‌ها نیز دشوار است. اگر هکری رمز عبوری که شما برای تمام حساب‌هایتان استفاده می‌کنید بدزدد، می‌تواند به تمام حساب‌های شما دسترسی پیدا کرده و مشکلات زیادی ایجاد کند.
هکرها همچنین می‌توانند میلیون‌ها رمز عبور را یکجا سرقت کنند و از این طریق هویت افراد را دزدیده و وارد حساب‌هایشان شوند. حملات فیشینگ، که در آن مجرمان سایبری افراد را فریب می‌دهند تا اطلاعات ورود خود را به اشتراک بگذارند، یکی از روش‌های رایج برای دستیابی به اطلاعات حساس است. این نوع نفوذها باعث شد که در سال ۲۰۱۳ FIDO (Fast IDentity Online) ایجاد شود. ائتلافی از شرکت‌های فناوری، بانک‌ها و دولت‌ها برای ایجاد راهی امن‌تر برای حفاظت از حساب‌های کاربری شکل گرفت.
این تلاش‌ها با افزودن لایه‌های امنیتی اضافی به سیستم رمز عبور آغاز شد. احراز هویت چندمرحله‌ای (MFA) تقریباً یک دهه پیش معرفی شد و به سرعت به روشی رایج تبدیل گردید. این روش امنیت را افزایش داد، اما پیچیدگی‌های خاص خود را به همراه داشت.
در حال حاضر، فرآیند ورود به حساب‌های کاربری پیچیده‌تر شده است. از کاربران خواسته می‌شود تا رمزهای عبور طولانی‌تر و پیچیده‌تری انتخاب کنند (مثلاً ۱۲ کاراکتر شامل حروف بزرگ و کوچک، اعداد و نمادها)، و حتی پس از وارد کردن این رمزهای پیچیده، ممکن است دستگاه دیگری برای تأیید هویت نوتیفیکیشن ارسال کند یا لینکی به ایمیل شما فرستاده شود. علاوه بر این، کدهای QR نیز برای اسکن در دسترس قرار می‌گیرند.
با این حال، همه این روش‌ها هنوز در برابر حملات فیشینگ آسیب‌پذیر هستند. اندرو شیکیار، مدیر اجرایی FIDO، می‌گوید: “برای حل این مشکل، باید به ریشه آن برویم. با رفع مشکل رمز عبور، در واقع مشکل نفوذهای اطلاعاتی را حل خواهیم کرد.”
کلید عبور (PassKey) چیست و چگونه امنیت دیجیتال را متحول می‌کند؟
کلید عبور (PassKey) وعده می‌دهد که بسیاری از مشکلات رمز عبور را که تا به امروز با آن‌ها روبرو بودیم، حل کند. این فناوری با همکاری FIDO و W3C، که استانداردهای وب جهانی را مدیریت می‌کند، اکنون فرآیندی توافق‌شده برای جایگزینی رمز عبور با کلید عبور (PassKey) فراهم کرده است. از دیدگاه کاربر، فرآیند استفاده از کلید عبور (PassKey) بسیار ساده است. این سیستم جدید احراز هویت به شما امکان می‌دهد بدون نیاز به وارد کردن رمز عبور وارد حساب‌های آنلاین شوید و با معرفی روشی ساده‌تر و امن‌تر، رمز عبور را عملاً بی‌معنی می‌کند. حتی این فناوری یک لوگوی خاص برای خود دارد!
شرکت‌های بزرگ فناوری، از جمله غول‌های دنیای دیجیتال، کلید عبور (PassKey) یا PassKey را معرفی کرده‌اند. این فناوری به‌جای استفاده از چیزی که شما باید به خاطر بسپارید (مثل رمز عبور)، به چیزی که در اختیار دارید (مثل دستگاهی که قفل آن با اثر انگشت، چهره، پین یا الگو باز می‌شود) متکی است. به همین دلیل است که امروزه تمام شرکت‌های بزرگ دنیا از کلید عبور (PassKey) پشتیبانی می‌کنند. به جای تمرکز بر چیزی که باید حفظ کنید، کلید عبور (PassKey) به چیزی که در اختیار دارید، مانند گوشی، تبلت یا لپ‌تاپ، متکی است.
اما کلید عبور (PassKey) چگونه کار می‌کند؟ برای توضیح این موضوع، بهتر است نگاهی فنی به آن بیندازیم و درباره رمزنگاری کلید عمومی صحبت کنیم.
تصور کنید سارا می‌خواهد پیامی را به‌طور امن از دارا دریافت کند. دارا دو کلید ایجاد می‌کند: یک کلید عمومی و یک کلید خصوصی. این دو کلید مانند قفل و کلیدی هستند که به هم متصل‌اند. سارا می‌تواند کلید عمومی را با دارا یا هر کسی که بخواهد، حتی هکرها، به اشتراک بگذارد، چون این کلید عمومی محرمانه نیست. دارا می‌تواند از کلید عمومی برای رمزگذاری پیام استفاده کرده و آن را ارسال کند. تنها سارا با استفاده از کلید خصوصی خود که آن را به‌طور امن نگه می‌دارد و هرگز از طریق اینترنت برای کسی ارسال نمی‌کند، می‌تواند پیام را باز کند (رمزگشایی کند).
در دنیای واقعی، رمزنگاری کلید عمومی برای امضا و تأیید کاربردهای فراوانی دارد، و همین اصول برای کلید عبور (PassKey) نیز به کار می‌روند.
در عمل، وقتی برای ایجاد حساب کاربری در یک وب‌سایت ثبت‌نام می‌کنید، دستگاه شما یک جفت کلید عمومی و خصوصی تولید می‌کند. کلید عمومی به وب‌سایت ارسال می‌شود و در پایگاه داده آن ذخیره می‌شود، اما کلید خصوصی به‌طور امن در دستگاه شما باقی می‌ماند. زمانی که برای ورود به حساب خود تلاش می‌کنید، وب‌سایت یک چالش (یک مقدار تصادفی) به دستگاه شما ارسال می‌کند. دستگاه شما این چالش را با استفاده از کلید خصوصی امضا کرده و به وب‌سایت ارسال می‌کند. وب‌سایت این امضا را با کلید عمومی ذخیره‌شده مقایسه می‌کند و اگر مطابقت داشت، شما وارد حساب خود خواهید شد، بدون اینکه نیازی به رمز عبور باشد.
این روش را احراز هویت بدون رمز عبور (Passwordless Authentication) می‌نامند. از آنجایی که کلید عبور (PassKey) به چیزی که می‌دانید (مثل رمز عبور) وابسته نیست و به چیزی که دارید (مثل دستگاه شما) بستگی دارد، نفوذ هکرها به سیستم بسیار سخت‌تر می‌شود. تنها نقطه ضعف این روش، خود کلید عبور (PassKey) نیست، بلکه محل ذخیره‌سازی آن است، مثلاً گوشی شما!
چالش‌های پیش‌روی استفاده از کلید عبور (PassKey) در دنیای دیجیتال
با وجود پیشرفت‌های اخیر در استفاده از کلیدهای عبور، هنوز بسیاری از شرکت‌ها از این فناوری استفاده نمی‌کنند. گوگل و اپل چند سال پیش شروع به معرفی این تکنولوژی کردند و در حال حاضر دستگاه‌های اندرویدی و آیفون امکان ذخیره کلیدهای عبور را از طریق مدیران رمز عبور داخلی خود فراهم کرده‌اند. همچنین مرورگرهایی مانند گوگل کروم و سیستم عامل مایکروسافت ویندوز نیز به قابلیت مدیریت کلید عبور (PassKey) مجهز شده‌اند. افزون بر این، مدیران رمز عبور مستقل مانند ۱Password و Bitwarden نیز اکنون از کلیدهای عبور پشتیبانی می‌کنند.
یکی از چالش‌های دیگر این است که اگر همگام‌سازی کلیدهای عبور غیرفعال باشد، کاربران باید برای هر دستگاه به صورت جداگانه کلید عبور (PassKey) ایجاد کنند. علاوه بر این، برای استفاده از کلید عبور (PassKey)، کاربران باید به شرکت‌هایی مانند اپل و گوگل اعتماد کنند تا این کلیدها را به طور ایمن نگهداری کنند.
با این حال، یکی از مزایای کلید عبور (PassKey) این است که این کلیدها هیچ‌گاه مستقیماً با وب‌سایت‌ها به اشتراک گذاشته نمی‌شوند، به این معنا که مهاجمان نمی‌توانند از طریق حملات فیشینگ به آن‌ها دسترسی پیدا کنند. همچنین، کلید خصوصی که در کلید عبور (PassKey) ایجاد می‌شود، تنها بر روی دستگاه کاربر ذخیره می‌شود و هیچ‌گاه به سرور یا اینترنت ارسال نمی‌شود. برای دسترسی به این کلید، یک مهاجم باید هم به دستگاه فیزیکی شما و هم به پین یا اثر انگشتتان دسترسی پیدا کند. این ویژگی، امنیت بالاتری را فراهم می‌کند و احتمال حدس زدن یا شکستن آن را عملاً از بین می‌برد.
کلید عبور (PassKey)، یک روش نوین برای ورود به حساب‌های آنلاین است که به جای رمز عبور از حسگرهای بیومتریک مانند اثر انگشت یا شناسایی چهره یا حتی یک پین استفاده می‌کند. پیش‌بینی می‌شود که در آینده نزدیک، کلید عبور (PassKey) به عنوان محبوب‌ترین روش احراز هویت شناخته شود. این فناوری نه تنها امنیت بالاتری ارائه می‌دهد، بلکه تجربه کاربری ساده‌تری نیز فراهم می‌آورد.
اگرچه کلیدهای عبور برای جایگزینی رمزهای عبور طراحی شده‌اند، اما مرگ رمزهای عبور به تدریج و به آرامی اتفاق خواهد افتاد. حتی با وجود باقی ماندن رمزهای عبور، به تدریج و با پذیرش گسترده‌تر کلیدهای عبور، این رمزها بی‌فایده خواهند شد. به عبارتی، رمزهای عبور به زامبی‌های اینترنتی تبدیل خواهند شد که در سایه‌ها باقی می‌مانند و شاید گه‌گاه مشکلاتی ایجاد کنند.
جیکوب هافمن-اندروز، تکنولوژیست ارشد بنیاد Electronic Frontier، اذعان کرده است که اگرچه رمزهای عبور به طور کامل از بین نمی‌روند، اما همیشه گوشه‌هایی از اینترنت خواهند بود که در آن‌ها از رمزهای عبور استفاده می‌شود.
تاثیر کلید عبور (PassKey) بر امنیت و سهولت استفاده در کیف پول‌های دیجیتال
کیف‌پول‌های هوشمند با استفاده از کلیدهای عبور (Passkeys) به عنوان یکی از جدیدترین نوآوری‌ها در دنیای ارزهای دیجیتال شناخته می‌شوند. در بسیاری از سیستم‌های احراز هویت، همواره تضادی بین امنیت و تجربه کاربری (UX) وجود دارد، به‌ویژه در بحث استفاده از احراز هویت چندمرحله‌ای. این چالش در دنیای رمزارزها نیز به وضوح دیده می‌شود. به‌ویژه ایجاد و استفاده از کیف‌پول‌های غیرامانی (غیرحضانتی) برای کاربران تازه‌کار به دلیل پیچیدگی‌های زیاد، تجربه کاربری مناسبی را ارائه نمی‌دهد. اینجاست که کلیدهای عبور می‌توانند به‌عنوان راه‌حلی برای بهبود این وضعیت ظاهر شوند.حساب‌های انتزاعی (Account Abstraction) این پتانسیل را دارند که نیاز به نگهداری کلیدهای خصوصی را از بین ببرند و در عین حال، امنیت و کنترل شخصی کاربران را حفظ کنند. این ایده که می‌تواند تجربه استفاده از کیف‌پول‌های رمزارزی را دگرگون کند، هنوز در مراحل اولیه توسعه قرار دارد.
با وجود این مزایای چشمگیر، بسیاری از کیف‌پول‌های هوشمند فعلی به دلیل کمبود کتابخانه‌های مناسب برای روش‌های احراز هویت جایگزین، هنوز موفق به رسیدن به این هدف نشده‌اند. این کمبود باعث شده است که بسیاری از توسعه‌دهندگان اپلیکیشن‌ها از روش‌هایی استفاده کنند که یا کمتر کاربرپسند هستند یا به استفاده از شبکه‌های اجتماعی یا خدمات محاسبات چندطرفه (MPC) وابسته‌اند. در حالی که این روش‌ها تجربه کاربری بهتری نسبت به کلیدهای خصوصی دارند، هنوز فاصله زیادی با ایده حذف وابستگی به عبارات بازیابی و کلیدهای خصوصی دارند.
با این حال، پیشرفت‌های اخیر در زمینه کلیدهای عبور، این چالش‌ها را حل کرده‌اند. کلید عبور (PassKey)، روشی امن و ساده برای احراز هویت ارائه می‌دهد که به‌جای استفاده از عبارات بازیابی، از بیومتریک‌ها، الگوها یا پین‌ها بهره می‌برد. این فناوری می‌تواند به طور کامل تجربه کاربری کیف‌پول‌های رمزارزی را متحول کند و استفاده از بلاکچین را برای عموم مردم بسیار ساده‌تر سازد.
کیف‌پول‌های رمزارزی امروز: از پیچیدگی‌ها تا نوآوری‌ها
کیف‌پول‌های حضانتی (Custodial Wallets)
کیف‌پول‌های حضانتی، مانند کیف‌پول‌های موجود در صرافی‌هایی نظیر نوبیتکس یا بیت پین، به کاربران این امکان را می‌دهند که مدیریت دارایی‌های خود را به یک شخص ثالث (صرافی) واگذار کنند. این نوع کیف‌پول‌ها به دلیل سهولت استفاده بسیار محبوب هستند، اما با خطراتی همچون از دست دادن دارایی‌ها در صورت هک یا سوءاستفاده از سوی نهاد حضانتی همراه هستند.
حساب‌های تحت مدیریت خارجی (EOAs)
کیف‌پول‌هایی مانند متامسک (Metamask)، کوین‌بیس والت (Coinbase Wallet) و فانتوم (Phantom) به کاربران این امکان را می‌دهند که کلیدهای خصوصی خود را مدیریت کنند. این روش نسبت به کیف‌پول‌های حضانتی امنیت بالاتری دارد، اما به دلیل نیاز به ذخیره ایمن عبارت بازیابی (Seed Phrase)، می‌تواند برای برخی کاربران چالش‌برانگیز باشد. از دست دادن عبارت بازیابی به معنی از دست دادن دسترسی به دارایی‌ها خواهد بود.
کیف‌پول‌های سخت‌افزاری (Hardware Wallets)
کیف‌پول‌های سخت‌افزاری مانند لجر (Ledger) و ترزور (Trezor) کلیدهای خصوصی را به صورت آفلاین ذخیره می‌کنند و از این جهت امنیت بیشتری نسبت به روش‌های آنلاین دارند. با این حال، استفاده از این کیف‌پول‌ها به دلیل نیاز به انجام مراحل اضافی برای امضای تراکنش‌ها ممکن است برای برخی کاربران دشوار باشد.
کیف‌پول‌های MPC (محاسبات چندطرفه)
کیف‌پول‌هایی نظیر Zengo و OKX Wallet کلید خصوصی را به بخش‌های مختلف تقسیم کرده و آن را بین دستگاه‌ها یا میان چندین طرف توزیع می‌کنند. این روش خطر یک نقطه شکست را کاهش می‌دهد، اما به زیرساخت‌های پیچیده‌تری نیاز دارد و ممکن است سرعت تراکنش‌ها را کاهش دهد.
حساب‌های انتزاعی (ERC-4337): نسل جدید کیف‌پول‌ها
حساب‌های انتزاعی که با استاندارد ERC-4337 معرفی شده‌اند، نویدبخش نسل جدیدی از کیف‌پول‌های رمزارزی هستند که بر پایه کلید عبور (PassKey) ساخته می‌شوند. این استاندارد با انتزاع عملکردهای اساسی کیف‌پول و استفاده از قراردادهای هوشمند برای مدیریت حساب‌ها، ویژگی‌های کاربرپسندی نظیر بازیابی اجتماعی، منطق قابل تنظیم برای تراکنش‌ها و امکان پرداخت کارمزدها با ارزهای مختلف را ارائه می‌دهد. این رویکرد نه تنها تجربه استفاده از کیف‌پول‌ها را ساده‌تر می‌کند بلکه بلاکچین را برای کاربران عمومی دسترس‌پذیرتر می‌سازد و وابستگی به عبارات بازیابی پیچیده را کاهش می‌دهد.
ساختار کلید عبور (PassKey) و مزایای آن
کلید عبور (PassKey) از دو بخش تشکیل شده است: کلید عمومی و کلید خصوصی. کلید عمومی در سرور ذخیره می‌شود، در حالی که کلید خصوصی به‌طور امن در دستگاه کاربر باقی می‌ماند و حتی در هنگام ورود به سیستم با سرور به اشتراک گذاشته نمی‌شود. هنگامی که کاربر وارد سیستم می‌شود، سرور یک چالش یک‌بار مصرف به دستگاه کاربر ارسال می‌کند. تنها کلید خصوصی قادر است پاسخی معتبر برای این چالش ایجاد کند که به سرور ارسال می‌شود. سرور با استفاده از کلید عمومی، این پاسخ را تأیید می‌کند. این فرآیند امنیت را تضمین می‌کند، چرا که کلید خصوصی هیچ‌گاه فاش نمی‌شود.
مزایای کلیدهای عبور
احراز هویت بیومتریک
کاربران می‌توانند با استفاده از اثر انگشت، تشخیص چهره یا سایر روش‌های بیومتریک، تراکنش‌ها را امضا و ارسال کنند. این روش نیاز به استفاده از عبارات پیچیده یا رمزهای عبور را از بین می‌برد.
بازیابی در دستگاه‌های مختلف
کلید عبور (PassKey) می‌تواند از طریق سرویس‌هایی نظیر iCloud یا Google Credential Manager پشتیبان‌گیری و بازیابی شود. این امکان به کاربران اجازه می‌دهد که در صورت از دست دادن دستگاه اصلی، به راحتی به کیف‌پول خود دسترسی پیدا کنند.
گوشی هوشمند به‌عنوان کیف‌پول سخت‌افزاری
کلید عبور (PassKey) گوشی‌های هوشمند را به کیف‌پول‌های سخت‌افزاری تبدیل می‌کند و از ویژگی‌های رمزنگاری و بیومتریک گوشی برای مدیریت امن کلیدهای خصوصی استفاده می‌کند.
سرعت بالا
کلید عبور (PassKey) به دلیل استفاده از روش‌های بیومتریک و کلیدهای امن، نسبت به کیف‌پول‌های MPC که نیاز به جمع‌آوری اطلاعات از چندین منبع دارند، سرعت بیشتری ارائه می‌دهد.
سوالات متداول
-
چرا کلید عبور (PassKey) امن‌تر از پسورد است؟
چون کلید عبور (PassKey) به صورت رمزنگاری شده و بدون نیاز به وارد کردن دستی ذخیره می‌شود، خطر سرقت یا فیشینگ کاهش می‌یابد.
-
آیا کلید عبور (PassKey) می‌تواند هک شود؟
برخلاف پسوردها، کلید عبور (PassKey) به سایت ارسال نمی‌شود و فقط در دستگاه شما ذخیره می‌شود، بنابراین هک کردن آن بسیار سخت‌تر است.
-
اگر دستگاه من گم شود، کلید عبور (PassKey)م چه می‌شود؟
می‌توانید با پشتیبان‌گیری در فضای ابری یا استفاده از دستگاه دوم، کلید عبور (PassKey) را بازیابی کنید.
-
آیا کلید عبور (PassKey) در برابر حملات فیشینگ مقاوم است؟
بله، چون هیچ اطلاعاتی برای وارد کردن در سایت وجود ندارد که فیش شود.
-
آیا کلید عبور (PassKey) نیاز به یادآوری دارد؟
خیر، نیازی به حفظ کردن یا تایپ کردن آن نیست؛ سیستم به صورت خودکار از آن استفاده می‌کند.
-
چه تفاوتی با احراز هویت دو مرحله‌ای دارد؟
کلید عبور (PassKey) خودش به‌تنهایی امنیت بسیار بالایی دارد و در اغلب موارد نیازی به مراحل اضافی ندارد.
-
آیا می‌توان کلید عبور (PassKey) را به اشتراک گذاشت؟
نه، چون به دستگاه خاص شما گره خورده و حتی در صورت تمایل هم نمی‌توان آن را به‌راحتی انتقال داد.
-
آیا کلید عبور (PassKey) در همه دستگاه‌ها کار می‌کند؟
در صورت فعال بودن همگام‌سازی (sync) یا ورود با حساب یکسان (مثل Google یا Apple)، بله.
-
چرا رمز عبور سنتی دیگر کافی نیست؟
چون اغلب قابل حدس زدن، تکراری یا در معرض لو رفتن هستند.
-
استفاده از کلید عبور (PassKey) چه مزیتی برای کاربر دارد؟
ورود سریع، بدون تایپ کردن، بدون نگرانی از فراموشی و با امنیت بسیار بالا.
سخن پایانی
در دنیایی که امنیت دیجیتال به یک نیاز حیاتی تبدیل شده، کلید عبور(Passkey) پاسخی هوشمندانه و آینده‌نگر به ضعف‌های رمزهای عبور سنتی است. با حذف نیاز به وارد کردن دستی پسورد، جلوگیری از فیشینگ، و استفاده از رمزنگاری پیشرفته، کلید عبور (PassKey) نه‌تنها سطح امنیت را ارتقا می‌دهد، بلکه تجربه کاربری را نیز ساده‌تر و سریع‌تر می‌کند. این فناوری گام بزرگی به‌سوی جهانی بدون پسورد است؛ جایی که حفظ امنیت دیگر با سختی، فراموشی یا خطر همراه نیست، بلکه به سادگی یک لمس یا شناسایی بیومتریک انجام می‌شود. آینده از آنِ ورودهای بی‌دردسر و امن است.
ممنون که تا پایان مقاله”چرا کلید عبور(PassKey) امن‌تر از پسورد‌هاست؟“همراه ما بودید
نظرات کاربران