بازاندیشی در خلق پول به عنوان افزایش نشانه گذاری اعتبار خصوصی

به گزارش زوم ارز، با پیشرفت تکنولوژی بلاک‌چین و گسترش خدمات مالی غیربانکی، فرایند خلق پول از طریق وام دهی سنتی بانکی به چالش کشیده شده است و جای خود را از دست می‌دهد. این تغییر در ساختار بانکی باعث مشکلاتی همچون کسری ذخایر می‌شود و نیازمند بازنگری در مکانیزم خلق پول در اقتصاد می‌شود، زیرا استفاده از توکن‌های اعتبار خصوصی به عنوان وسیله‌ای برای انتقال ارز دیجیتال در اقتصادها رو به افزایش است.

برای اطلاع از تمامی اخبار کانال تلگرام ما را دنبال کنید

چرا در ایجاد پول تجدید نظر کنید؟

بر اساس گزارش‌های گروه‌های مشاوره بوستون و مک‌کینزی و همچنین شرکت، پیش‌بینی می‌شود که ارزش بازار دارایی‌های توکن‌شده تا سال ۲۰۳۰ به مقدار ۴ تریلیون تا ۱۶ تریلیون دلار افزایش خواهد یافت. فرایند توکن‌سازی به‌عنوان یک ابزار برای افزایش نقدینگی، افزایش مشارکت سرمایه‌گذاران و کاهش وام‌دهی بانکی توسط اوراق بهادار شدن و رشد اعتبار خصوصی از سال ۲۰۰۸ مورد توجه است. بیش از نیمی از ثروت ۲۹۰ تریلیون دلاری جهان در دسترس افراد است و تنها ۵ درصد آن در سرمایه‌گذاری‌های جایگزین سرمایه‌گذاری شده است. بر اساس این گزارش‌ها، توکن‌سازی مبتنی بر فناوری بلاک‌چین می‌تواند این میزان را تا ۲۰ درصد افزایش داده و بازار را به ابعاد تریلیون‌ها دلاری گسترش دهد.

در یک تحقیق جدید، اساتید دانشگاه هاروارد و دوک به نمایش می‌گذارند که شرکت‌های آمریکایی به جای بانک‌ها از منابع مالی خصوصی سرمایه‌گذاران پراکنده استفاده می‌کنند، که نشان از دموکراتیک‌سازی در فرآیند تامین مالی شرکت‌ها است. آنها اظهار می‌دهند که بازار اعتبار خصوصی با ارزش حدود ۱.۵ تریلیون دلار، نقش بانک‌ها را در تأمین مالی شرکت‌ها جایگزین کرده است. اطلاعات فدرال رزرو نشان می‌دهند که وام‌های مستقیم از سال ۲۰۰۹ به ۱۷ برابر افزایش یافته است. همچنین، سهم وام‌ها به عنوان دارایی‌های بانکی از ۷۰ درصد در سال ۱۹۷۰، به ۵۵ درصد کاهش یافته است. این تحولات نشان از این است که وام‌های بانکی سنتی به حاشیه رانده شده و پایه‌های اقتصاد ما را تحت تأثیر قرار داده است.

آیا ذخیره کسری خراب است؟

در این حقیقت جدید، به نظر می‌رسد که سیستم ذخیره کسری به طور روزافزون برای پشتیبانی از این تحولات نامناسب است و حتی ممکن است باعث محدودیت رشد اقتصادی شود. برای این ادعا، دلایل زیر آورده می‌شود:

وقتی بانک‌ها اقراض می‌کنند، آنها موجودی پول را به وام‌گیرندگان قرض می‌دهند و در عین حال با ایجاد سپرده در حساب‌های وام‌گیرندگان، پول جدیدی نیز ایجاد می‌کنند. این فرآیند سبب افزایش عرضه پول می‌شود چرا که وام تبدیل به سپرده جدیدی می‌شود که در اقتصاد مصرف شده و منجر به رشد اقتصادی می‌شود. از سوی دیگر، اعطای وام مستقیم توسط موسسات مالی خصوصی غیربانکی تنها پول موجود را اختصاص می‌دهد بدون ایجاد سپرده جدید و این باعث نبودجا ماندن عرضه پول می‌شود حتی با افزایش تولیدات اقتصادی.

این تفاوت ممکن است باعث کاهش فشار تورم شود، زیرا مقدار پول درصدد دنبال کردن افزایش تولیدات و خدمات است. با گسترش اعتبار خصوصی و وارد شدن فناوری بلاک‌چین و توکن‌سازی، رابطه بین خلق پول و فعالیت‌های اقتصادی تغییر می‌کند و این می‌تواند باز جدایی بین آنها را تشدید کند.

چرا جداسازی یک ریسک است؟

جدایی بین افزایش تولید اقتصادی و استقرار نرخ ارز تعاملی است که ممکن است در کنترل کردن فشارهای کاهش تورم به کار گرفته شود. در این سناریو، زمانی که کالاهای بیشتری تولید می‌شوند اما عرضه پول برای خرید آنها افزایش نمی‌یابد، ممکن است با رکود اقتصادی مواجه شویم. کاهش مداوم تورم در دهه ۱۹۹۰ در ژاپن، ناشی از نقشه باز دارپرده به افزایش اعتبار خصوصی بدون رشد منطقی در عرضه پول بود که چالش‌هایی برای سیستم مالی مختلط به وجود آورد. به همین صورت، در زمان رکود قوی، عدم هماهنگی بین فعالیت‌های اقتصادی و کاهش عرضه پول می‌تواند منجر به کاهش شدید تورم و مشکلات طولانی‌مدت شود.

آیا باید توکنیزاسیون را بپذیریم؟

تازه‌ترین یادداشت‌های فدرال رزرو درباره کارایی سیاست پولی در زمینه اعتبار خصوصی نسبت به اعتبار بانکی سنتی که ضعیف شده، بحث می‌کند. اجتماع باید گزینه‌های مختلف را در نظر بگیرد زیرا بانک‌ها به جایگاه خود در برابر اعتبار خصوصی و فناوری بلاکچین از دست داده‌اند.

رویکردی برای مقابله با این تغییرات ممکن است شامل مقررات و ممنوعیت‌ها باشد. اما، استراتژی آینده‌نگرتری باید این تحولات را در نظر بگیرد و از پیشرفت‌های تکنولوژیکی برای تحول مثبت استفاده کند. واضح است که باید اقتصاد را از زاویه افزایش توکنیزاسیون، که ممکن است در آینده به عنوان یک چشم‌انداز مالی اصلی شناخته شود، مورد بررسی قرار دهیم. این فرصت به منظور تقویت سیستم مالی که به مدت طولانی در مقابل ناپایداری آسیب‌پذیر بوده است، ارائه شده است.

به جای مقاومت در برابر تکامل غیرقابل اجتناب مسائل مالی، حالا زمان آن رسیده تا سیستم خود را در زمینه خلق پول مجدداً ارزیابی و بهبود دهیم تا با روند بروز اقتصاد دیجیتال و غیرمتمرکز همگام شویم.

پول چگونه باید تکامل یابد؟

همانطور که مشخص است، با پیشرفت چشم‌انداز مالی در دنیای مدرن، ضروری است که سیستم تولید پول نیز با این تحولات همراهی کند. در سده هجدهم، آدام اسمیت، که به عنوان پدر علم اقتصاد شناخته می‌شود، همراه با دوست نزدیک خود، دیوید هیوم، فیلسوف و تاریخ‌نگار برجسته اسکاتلندی، اصول اولیه سیستم بانکداری رزرو کردنی را تدوین کردند. آن‌ها معتقد بودند که بانک‌ها، با داشتن درک عمیقی از فعالیت‌های اقتصادی، می‌توانند نقش موثری در مدیریت عرضه پول داشته باشند.

با این حال، جهان از زمان آنها به طرز چشمگیری تغییر کرده است. با پدید آمدن اعتبار خصوصی، اوراق بهادار، توکن‌سازی مبتنی بر بلاک‌چین و کاهش نقش بانک‌های سنتی، زمان آن فرا رسیده است که در این افکار قدیمی بازنگری نموده و با قرن بیست و یکم هماهنگ شویم.

منبع: forbes.com