حریم خصوصی به عنوان یکی از حقوق بشر در زمینه ارزهای دیجیتال است

به گزارش زوم ارز، متن زیر یک پست مهمان از طرف Felix Mohr، یکی از بنیانگذاران شرکت MohrWolfe، است. در دنیایی که ردپای دیجیتال ما گویی چون خرده نان در فضای اینترنت پخش شده است، مفهوم حریم خصوصی به همان اندازه که ارزشمند است، دست داشته است. همانطور که ما پیگیر پیامدهای COVID-19 هستیم – زمانی که تعاملات انسانی به طور چشمگیری دیجیتالی شده اند – حق حفظ حریم خصوصی ما در مقابل طوفان فناوری همچنان پایدار است.

در هیچ حوزه‌ای اهمیت حفظ حریم خصوصی بیشتر از زمینه رمزنگاری نیست، جایی که اصول مالی غیرمتمرکز به طور مداوم ارزش‌گذاری می‌شود. ارزیابی نظارتی.

دوگانگی حریم خصوصی و زنجیره های عمومی

بلاکچین‌های عمومی، همچون اتریوم و تعداد بی‌شمار زنجیره‌های سازگار با EVM (ماشین مجازی اتریوم)، بهبود‌های قابل توجهی در زمینه امنیت ایجاد کرده‌اند – افزایش امنیت در برابر هک، حفاظت از قراردادهای هوشمند و محافظت در برابر نشت داده. با این حال، حریم خصوصی اغلب ممکن است مثل بره‌ای قربانی شده در محراب شفافیت و کارایی باشد.

تمرکز بر حفظ حریم خصوصی و کاستن از جمع‌آوری داده‌های شخصی باید در اصل، امنیت حریم خصوصی ما را تقویت کند. با این حال، همانطور که این نهادهای عمومی تاکنون دستاوردهای شفافیت خود را جلوه داده‌اند، هر تعامل به نوعی نمایش عمومی تبدیل می‌شود. ما اهمیت گام‌هایی که برای ایجاد امنیت می‌نهیم را تقدیر می‌کنیم، اما می‌بایست همچنین به این سؤال پرداخت کنیم که آیا تضمین امنیت دارایی‌های ما در حقیقت موجب کاهش حفاظت از زمینه‌های شخصی و خصوصی ما می‌شود یا خیر.

حریم خصوصی: حقوق بشر در مواجهه با حاشیه سازی مالی

اعلامیه جهانی حقوق بشر، در ماده ۱۲ خود به “حق حفظ حریم خصوصی بدون دخالت خودسرانه” اشاره می‌کند. با این حال، متأسفانه کنایه محوری که بر آن آسمان اجتماعی سردرگم باقی مانده است، این است که کسانی که در مقامات قدرتمند قرار دارند، به شدت در حریم خصوصی افراد دخالت می‌کنند و در عین حال انتظار دارند که خود از این مجموعه اجرایی معاف شوند. حوزه مالی احتمالاً پیچیده‌ترین مثال از این دوگانگی را ارائه می‌دهد، زیرا در آنجا حق حریم خصوصی افراد الیت به نظر می‌رسد حفظ شده ولی همزمان شهروندان عادی به تدریج از آن حق محروم می‌شوند.

حریم خصوصی مالی، که به طور گویا و سرکشانه، به‌عنوان یک اصول اصولی قرار گرفته است، در واقع به عنوان یک سنگر از عزت فردی و حقوق انسانی تلقی می‌شود. با این حال، در معاملات مربوط به ارزهای دیجیتال، ما شاهد این هستیم که برخی افراد و نهادها با بازنگری ناچیز در مسائل حفظ حریم خصوصی روبرو شده و به دیدگاه‌های متفاوتی نسبت به این مساله پای گذاشته‌اند؛ از جمله جنگجویان مجازی پولی که به سیستم قدرت مالی خود وابسته هستند یا مقامات نظارتی و تنظیم‌کننده‌ای که اهمیت بر شفافیت و شفافیت دارند.

سکه های ناشناس: آیا آنها دوام خواهند داشت؟

ارزهای دیجیتالی‌ مانند مونرو، زی‌کش و دیگر ارزهای رمزنگاری شده که به صورت ناشناس عمل می‌کنند، توانسته‌اند توجه افرادی را که به محافظت از حریم خصوصی خود علاقه‌مند هستند به خود جلب کنند. این ارزها با ارائه یک پناهگاه در دنیای تحت نظارت، امکان بیشتری برای حفظ ناشنا خود فراهم کرده‌اند. با این وجود، شک و تردید من نسبت به پایداری آینده آنها وارد یک دیدگاه جدید شده است: این ارزهای رمزنگاری شده ممکن است در آینده با مشکلاتی مواجه شوند که به آنها جایگزینی سختی را برای محافظت از حریم خصوصی‌ شان ارائه خواهند داد و به صرافی‌ها نیازمند بررسی‌های دقیق‌تری شوند تا بتوانند از آنها پیروی کنند.

حذف سکه‌های حریم خصوصی از چندین صرافی نشان می‌دهد که این زمانه یک دوره جدید از تحولات سختگیرانه را تجربه می‌کند. در این دوره، انطباق و حریم خصوصی به چالش کشیده شده و تبدیل به یک بازی قانونی با تراکنش‌های ناشناس شده است که هیچ ارتعاشی از پوشش قانونی ندارد.

حریم خصوصی نمی تواند یک مصدوم باشد

با استفاده از مجموعه پیچیده‌ای از قوانین رمزنگاری و حفظ حریم خصوصی، ما می‌خواهیم مفهوم کرامت انسانی و اصول حاکمیت فردی را دوباره تأیید کنیم. حریم خصوصی، در هر جنبه‌ای، پایه‌ای اساسی برای آزادی ما بوده و هست. واگذار شدن از این حق – آیا به دلیل انتخاب یا به دلیل فشار – به این معنی است که دستخلفیم به یک آینده که در آن هیچ‌گاه مالک چیزی نباشیم، حتی حفظ معنای غیرقابل شناسایی بودن ما.

جوامع کریپتو به یک چالش مهمی برخورد کرده‌اند، چالشی که نشان دهنده تمایل آن‌ها به ادغام حقوق حریم خصوصی در ساختار اساسی خود است. اگرچه لازم است یک چارچوب برای کنترل فعالیت‌های غیرقانونی ایجاد کنیم، اما نباید فراموش کنیم که باید از نیاز به حفظ حریم خصوصی به عنوان یک ارزش تاریخی دفاع کرده و در برابر انگیزه‌هایی که باعث تخلیه این حق محور می‌شوند، ایستادگی کنیم.

به جای اینکه به گذشته نگاه کنیم، بیا به یک آینده متعهد تصور کنیم که در آن نوآوری به منظور توانمندسازی افراد وجود داشته باشد. در این آینده، حق انسان برای حفظ خصوصیت شخصی خود نه تنها حفظ می‌شود، بلکه در حتی در زمینه‌ی رمزنگاری نیز احترام گذاشته می‌شود.

ما باید به شدت تاکید کنیم: حریم خصوصی، یک ویژگی راحتی نیست، بلکه یک حق اساسی انسانی است که باید بدون توجه به پیشرفت تکنولوژی، دائمی، غیرقابل تداوم و نقض نشود.

منبع: cryptoslate.com