چگونه دارایی‌های توکن‌شده می‌توانند به عنوان جایگزین پول عمل کنند؟
به گزارش زوم ارز، در دنیایی که توکن‌سازی به جریان اصلی تبدیل می‌شود، دارایی‌های مختلف به صورت دیجیتالی در بلاکچین نمایش داده می‌شوند. این دارایی‌های توکن‌شده به عنوان جایگزین پول در پرداخت‌های روزمره استفاده خواهند شد. این مفهوم جالبی است که اخیراً در مقاله‌ای برای فوربس توسط دیوید برچ، یک متخصص بریتانیایی با تجربه در حوزه هویت دیجیتال و پول، مطرح شده است.
مارسلو ام پراتس، که یک وکیل و محقق بانک مرکزی است و به عنوان ستون نویس در CoinDesk فعالیت می‌کند، به این نکته اشاره می‌کند که به جای فروش سهام صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک خود به منظور دریافت پول نقد که می‌توان از آن برای خرید خودرو استفاده کرد، می‌توانید برخی از سهام را از طریق یک نمایندگی به نمایندگی انتقال دهید. به این ترتیب، شما ماشین را با استفاده از بلاکچین در اختیار دارید، و نمایندگی می‌تواند سهام‌هایی را که می‌تواند سرمایه‌گذاری کند یا به خودروسازی منتقل کند تا هزینه تکمیل موجودی را پرداخت کند.
با افزایش تعداد دارایی‌های توکن‌شده، استفاده مستقیم از آنها در پرداخت‌ها آسان‌تر می‌شود، بدون نیاز به تبدیل آنها به سپرده‌های بانکی، ارزهای دیجیتال مرکزی (CBDC) یا ارزهای پایدار. اگر هر دارایی را می‌توان به صورت توکن‌سازی شده نمایش داد، تقسیم آن را انجام داده و سپس بلافاصله روی بلاکچین منتقل کرد، شما همیشه قادر خواهید بود از توکن‌های خود برای پرداخت استفاده کنید، بدون توجه به نوع دارایی که توکن می‌شود؛ می‌تواند از اوراق بهادار و نمادهای دیجیتالی گرفته تا خانه‌ها و بلیط‌های هواپیما.
با وجود اینکه ایده استفاده از پول دیجیتال جذاب به نظر می‌رسد، اما حداقل دو مشکل مهم برای تحقق آن وجود دارد.
اولاً، تعداد تراکنش‌ها می‌تواند به سرعت حتی بهترین بلاکچین‌ها را تحت تأثیر قرار دهد. در ایالات متحده، سیستم پرداخت تقریباً ۵۵۰ میلیون تراکنش خرده‌فروشی را روزانه با استفاده از پول به عنوان وسیله نقلیه پردازش می‌کند. اما اگر پرداخت‌ها با استفاده از دارایی‌های توکن‌شده‌ای که قابلیت معامله جهانی دارند، صورت گیرد، تعداد تراکنش‌ها چندین برابر افزایش خواهد یافت.
در حال حاضر، با یک تراکنش پرداخت، می‌توان یک خودرو را خریداری کرده و مقدار دلار از حساب بانکی خریدار به حساب بانکی فروشنده منتقل شود. اما در یک سیستم توکن‌شده، می‌توانم به جای آن، با استفاده از ترکیبی از بیتکوین و دارایی‌های توکن‌شده مثل بخش‌های توکن‌شده انباری، خودرو را خریداری کنم. در این حالت، برای تکمیل خرید، باید سه تراکنش پرداخت انجام شود، یکی برای هر نوع دارایی توکن‌شده استفاده شده.
اگر دارایی‌های توکن‌سازی شده در بلاکچین‌های مختلف وجود داشته باشند یا اگر فروشنده‌ها از قبل آدرس یا کیف پول خود را در همه این بلاکچین‌ها برای دریافت توکن‌های ارائه شده در پرداخت نداشته باشند، پیچیدگی‌ها افزایش می‌یابد. امکان همکاری بین بلاکچین‌ها وجود دارد، اما معمولاً هزینه‌ها و خطرات اضافی را به همراه دارد. توکن‌ها معمولاً به راحتی دزدیده می‌شوند یا زمانی که باید از یک پل یا پروتکل برای انتقال آنها از یک بلاکچین به بلاکچین دیگر استفاده شود، گم می‌شوند.
نقش اساسی موسسات مالی در این تلاش بر عهده دارند. آنها باید مشتریان خود را شناسایی کنند و ذینفعان تراکنش‌ها را شناسایی کنند. همچنین باید ابزارهای مبتنی بر ریسک را برای جلوگیری از تراکنش‌های مشکوک یا غیرقانونی توسعه دهند و در صورت بروز مشکل، به سرعت به مقامات هشدار دهند. تمام این اقدامات در زمانی انجام می‌شود که پول از یا به حساب‌های نگهداری شده توسط مشتریان آنها منتقل می‌شود. این استراتژی قانونی و نظارتی است که بر جریان پول و نهادهایی که اجرای آن را تسهیل می‌کنند، تکیه دارد.
اما اگر پول توسط دارایی‌های توکن‌شده در پرداخت‌های روزمره جابجا شود، استراتژی نقطه عملیات مرکزی و دروازه‌های خود را از دست می‌دهد. بدون وجود یک دارایی مشترک که از طریق نهادهای خاص جریان می‌یابد، تنظیم کننده‌ها برای جمع آوری اطلاعات مورد نیاز و اجرای قوانین مرتبط با مشکل مواجه می‌شوند. اگر کسی بتواند از دارایی‌های توکن‌شده مختلف برای پرداخت از طریق بلاکچین استفاده کند و حتی آنها را ترکیب کند، سوال این است که چه کسی مسئول برچیدن پرچم یا مسدود کردن تراکنش‌های مشکوک خواهد بود؟ آیا هر فروشنده ای توانایی انجام این کار را دارد؟
استفاده از تکنولوژی بلاکچین و ابزارهای نظارتی خودکار می‌تواند به تنظیم کننده‌ها کمک کند تا تراکنش‌ها را در زمان واقعی پیگیری کنند. اما تعلیق یا مسدود کردن تراکنش‌های مشکوک در میان میلیاردها، برای نه گفتن از تریلیون‌ها، پرداختی که روزانه در سراسر حوزه‌های قضایی انجام می‌شود، به‌طور قابل توجهی دشوار به نظر می‌رسد. به ویژه برای تراکنش‌هایی که روی بلاکچین‌های بسیار غیرمتمرکز، که توسط طرف‌های مشخصی مدیریت یا کنقش مؤسسات مالی در این تلاش بسیار حائز اهمیت است. آنها موظفند مشتریان خود را شناسایی کنند و ذینفعان تراکنش‌ها را شناساگری کنند. برای جلوگیری از تراکنش‌های مشکوک یا غیرقانونی، باید ابزارهای مبتنی بر ریسک را توسعه دهند و در صورت بروز مشکل، به سرعت به مقامات اطلاع دهند. همه این اقدامات زمانی انجام می‌شوند که پول از یا به حساب‌های مشتریان منتقل می‌شود. این استراتژی قانونی و نظارتی بر گردش پول و نهادهایی که اجرای آن را تسهیل می‌کنند، تکیه دارد.
منبع: coindesk.com
