DLCها در حال تکامل برای برآوردن نیازهای سازمانی
به گزارش زوم ارز، Contracts Log Contracts یک مفهوم قدیمی در این مرحله است که توسط Thaddeus Dryja در سال ۲۰۱۷ پیشنهاد شده است. DLCها یک ساختار قرارداد هوشمند هستند که برای به سه موضوع در مورد طرح‌های قرارداد قبل از پیشنهاد پرداخته شود: اولاً مقیاس‌پذیری خود قرارداد هوشمند، که برای مجموعه بزرگ‌تری از نتایج بالقوه به ردپای روی زنجیره بزرگ‌تری نیاز دارد. ثانیاً، موضوع دریافت داده‌های خارج از بلاک چین «به بلاک چین» برای تسویه قرارداد. و در آخر، حریم خصوصی کاربران قرارداد هوشمند.
طرح اولیه بسیار ساده است، دو طرف یک آدرس multisig متشکل از دو نفر ایجاد می کنند و یک اوراکل را انتخاب می کنند. پس از انجام این کار، آنها مجموعه ای از تراکنش های اجرای قرارداد را ایجاد می کنند که با اوراکل تعامل دارند. بگویید اوراکل قیمت بیت کوین را اعلام می کند و شرکت کنندگان روی قیمت بیت کوین شرط بندی می کنند، کاری که اوراکل انجام می دهد این است که مجموعه ای از تعهدات را در قبال پیام هایی که امضا خواهد کرد منتشر می کند تا قیمت بیت کوین را با قیمت معین “اعلام” کند. زمان. CET ها به گونه ای ساخته شده اند که امضای روی هر CET که یکی از شرکت کنندگان به دیگری می دهد با استفاده از امضاهای آداپتور رمزگذاری می شود. هر امضایی برای تسویه قرارداد با هر قیمت معینی فقط با اطلاعات پیام اوراکل امضا شده که قیمت معین را تأیید می کند، رمزگشایی می شود. اوراکل به سادگی تعهدات خود را در قبال پیام ها برای هر داده ای که به عنوان اوراکل عمل می کند منتشر می کند، و هر شرکت کننده می تواند به صورت غیر تعاملی از این اطلاعات برای ایجاد یک DLC استفاده کند. آخرین قطعه یک تراکنش بازپرداخت قفل زمانی است، اگر اوراکل هرگز اطلاعات لازم برای تسویه DLC را پخش نکند، پس از سپری شدن یک دوره قفل زمانی طولانی‌تر از مدت زمان قرارداد، هر دو طرف به سادگی پول خود را بازپرداخت می‌کنند.
این سه مشکل اصلی Tadge (Thaddeus) را که در کاغذ سفید اصلی DLC مشخص شده است حل می کند: مقیاس پذیر است و تنها به یک تراکنش برای تامین مالی قرارداد نیاز دارد و یک معامله واحد. معامله برای تسویه آن؛ این اجازه می دهد تا راهی برای داده های خارجی به “بلاک چین آورده شود”. و مشکل حریم خصوصی را حل می کند، به این ترتیب که اوراکل ها به طور کورکورانه داده ها را برای عموم پخش می کنند، آنها هیچ بینشی در مورد اینکه چه کسی از آنها به عنوان اوراکل در یک قرارداد استفاده می کند، به دست نمی آورد. حتی می‌توانید از فدراسیونی از اوراکل‌های متعدد استفاده کنید، جایی که اگر ارزشی که آنها تایید می‌کنند به اندازه کافی به یکدیگر نزدیک باشد، قرارداد به درستی تسویه می‌شود. آخرین نکته مهمی که در مورد DLC ها باید به آن توجه کرد، این است که اوراکل ها برای تسویه قراردادها به اشتباه، مدلی بسیار متفاوت از مدل سنتی escrow multisig است. در مدل escrow، یک اوراکل می‌تواند انتخاب کند که با امضای یک تسویه حساب نامناسب به یک کاربر آسیب برساند. پتانسیل کاهش آسیب شهرت در آنجا وجود دارد، اما در مدل DLC یک اوراکل نمی تواند این کار را انجام دهد. هنگامی که آنها پیامی را امضا می کنند، از آن برای تسویه هر DLC متصل به آن پیام تسویه حساب و زمان استفاده می شود، هیچ راهی برای اعمال مخرب انتخابی نسبت به یک طرف وجود ندارد زیرا آنها نمی دانند چه کسی از آنها استفاده می کند.
تنها نقص واقعی این طرح، جدای از اعتماد اجتناب ناپذیر به اوراکل، مسئله هماهنگی است. بسته به ماهیت قرارداد، مثلاً شرط بندی روی قیمت بیت کوین در مقابل شرط بندی روی یک بازی ورزشی (تیم X برنده می شود یا تیم Y برنده می شود)، ممکن است تعداد انگشت شماری CET یا مجموعه عظیمی از CET ها وجود داشته باشد که همه را پوشش دهد. نتایج بالقوه این دو مشکل را ایجاد می‌کند: یکی، اگر مجموعه تراکنش‌ها به اندازه کافی بزرگ باشد، این پتانسیل را برای مشکلات شبکه ایجاد می‌کند و حملات DoS باعث اتلاف وقت افراد با تکمیل نکردن تنظیم قرارداد می‌شود. ثانیا، پتانسیل یک مشکل اختیار آزاد که نیاز به یک معامله زنجیره ای برای مقابله با آن دارد. اگر قرارداد تنظیم و نهایی شود، یک مسئله اختیار رایگان خواهد بود، اما طرفی که با امضای بودجه کامل پایان می‌دهد، آن را پخش نکرده است. این به آنها اجازه می‌دهد که فقط در صورتی که DLC به نفع آن بود و نه در غیر این صورت، بودجه روی زنجیره را تامین کنند، و تنها راه برای فرار از این وضعیت، دوبرابر کردن بودجه خروجی خود در زنجیره است.
بازارهای DLC
اخیراً LN Markets یک مقاله منتشر کرده است که در آن مشخصات DLC جدیدی را برای تنظیم مکانیزم DLC برای بازیگران سازمانی توضیح می‌دهد. اکثر پروژه‌های موجود که برای DLCها ساخته می‌شوند، بیشتر برای مصرف‌کنندگان خرده‌فروشی طراحی شده‌اند و فضایی برای اصلاح در طراحی به منظور رفع نیازهای بازیگران بزرگتر سازمانی باقی می‌گذارند.
بعضی از مسائلی که برای مشتریان سازمانی وجود دارند عبارتند از: مشکل گزینه‌های رایگان. در این مورد، نوع محیط قابل قبول نیست. همچنین، عدم وجود مارجین فراخوانی نیز یکی از مشکلات است. به عنوان مثال، اگر یکی از طرفین معامله سرمایه کافی برای پوشش طرف مقابل خود با قیمت فعلی را نداشته باشد، یا طرف مقابل مارجین مورد نیاز را برای حفظ موقعیت اضافه کند، موقعیت بسته خواهد شد. در نهایت، توانایی استفاده کارآمدتر از سرمایه به جای داشتن سرمایه در طول کل قرارداد نیز از دیگر موارد مشکل است.
برای رسیدگی به همهٔ این مسائل، LN Markets مفهوم هماهنگ‌کننده DLC را معرفی کرده است. این روش به جای اینکه همتایان در یک قرارداد مستقیماً با یکدیگر هماهنگی کنند تا تأمین مالی و مذاکرهٔ قرارداد را انجام دهند، از یک هماهنگ‌کننده استفاده می‌کند که در وسط قرار می‌گیرد و به تسهیل این فرآیند کمک می‌کند. این مفهوم به خوبی مسئلهٔ گزینه‌های رایگان را با فراهم کردن مذاکرات قرارداد توسط هماهنگ‌کننده حل می‌کند. به جای اینکه هر یک از همتایان به طور مستقیم با یکدیگر برای امضای تراکنش‌های اجرای قرارداد و تأمین مالی تعامل داشته باشند، آنها امضاهای خود را به هماهنگ‌کننده ارسال می‌کنند. هیچ یک از شرکت‌کنندگان قادر به دسترسی به امضاهای مورد نیاز برای تأمین مالی قرارداد نخواهند بود که این امکان را برای یک گزینهٔ رایگان از بین می‌برد. تنها هماهنگ‌کننده دارای هر دو امضا است و برای رسیدگی به مشکلاتی مانند تبانی شرکت‌کنندگان یا تهدید به ارسال تراکنش تأمین مالی به دلایل دیگر، تراکنش تأمین مالی شامل پرداخت هزینه‌ای به آنها برای نقش هماهنگ‌کننده این فرآیند می‌شود. این امر به آنها انگیزه مستقیمی می‌دهد تا پس از مذاکره و امضای قرارداد، تراکنش تأمین مالی را ارسال کنند.
یک کارایی عظیم دیگر در فرآیند هماهنگی ساخت DLC وجود دارد. بدون هماهنگ‌کننده، شرکت‌کنندگان باید با یکدیگر ارتباط برقرار کنند، آدرس و اطلاعات UTXO را مبادله کنند و سپس تنظیم قرارداد را هماهنگ کنند. با وجود هماهنگ‌کننده، کاربران می‌توانند به سادگی یک xpub و برخی از UTXOها را به هماهنگ‌کننده ارسال کنند و همچنین پیشنهادهای خود را برای شرایط قرارداد ثبت کنند. وقتی شخصی پیشنهاد موجود ربرای رسیدگی به همهٔ این مسائل، LN Markets مفهوم هماهنگ‌کننده DLC را معرفی کرده است. در این مفهوم، به جای اینکه همتایان به صورت مستقیم با یکدیگر برای تأمین مالی و مذاکرهٔ قرارداد تعامل کنند، یک هماهنگ‌کننده در وسط قرار می‌گیرد و در تسهیل این فرآیند نقش دارد. این رویکرد مسئلهٔ گزینه‌های رایگان را با فراهم کردن مذاکرات قرارداد توسط هماهنگ‌کننده حل می‌کند. به جای اینکه هر یک از همتایان به صورت مستقیم با یکدیگر برای امضای تراکنش‌ها و تأمین مالی تعامل کنند، آنها امضاهای خود را به هماهنگ‌کننده ارسال می‌کنند. هیچ یک از شرکت‌کنندگان قادر به دسترسی به امضاهای مورد نیاز برای تأمین مالی قرارداد نخواهند داشت، که این امکان را برای استفاده از گزینهٔ رایگان از بین می‌برد. تنها هماهنگ‌کننده دارای هر دو امضا است و برای مقابله با مشکلاتی مانند تبانی شرکت‌کنندگان یا تهدید به عدم ارسال تراکنش تأمین مالی به دلایل دیگر، به همتایان هزینهٔ انجام نقش هماهنگ‌کننده را پرداخت می‌کند. این انگیزه مستقیمی برای شرکت‌کنندگان ایجاد می‌کند تا پس از مذاکره و امضای قرارداد، تراکنش تأمین مالی را ارسال کنند.
انحلال ها
مشارکت هماهنگ کننده، همچنین، یک نقطه ارتباطی قابل اعتماد برای افزودن قطعه گمشده نهایی به DLC های اعمال شده در یک محیط حرفه ای ارائه می‌دهد. این نقطه ارتباطی قادر است به طرفین کمک کند تا به طور هماهنگانه و با اعتماد به نفع خود عمل کنند. برای مدیریت اضافه کردن حاشیه اضافی، طرفین می‌توانند با استفاده از این نقطه ارتباطی، موقعیت‌هایی که نیاز به تعدیل یا تغییر قرارداد دارند را شناسایی کنند. با این کار، آنها می‌توانند با هماهنگی در اضافه کردن مبلغی بیشتر به DLC ها، بخشی از منافع خود را به دست آورند و قرارداد را بهبود بخشند. این نقطه ارتباطی، یک راه حل معتبر و اعتمادآور برای مدیریت موثر این مسائل در محیط حرفه‌ای فراهم می‌کند.
می‌توان یک اینفوگرافیک زیبا از محتوای مقاله LN Markets ایجاد کرد که پیشنهادات را به شکلی بصری و قابل فهم نشان دهد. در این مقاله، علاوه بر CET های پیوسته به پیام های اوراکل برای اعلام قیمت در قراردادها، تسویه معاملات خاصی برای دوره‌های قبل از انقضای واقعی قرارداد نیز وجود دارد. فاصله زمانی این تسویه‌ها می‌تواند توسط شرکت‌کنندگان با توجه به فرکانس تعیین شده تعیین شود.
هر یک از این “زمان‌های انحلال”، یک CET ویژه برای هر طرف دارد. در این نقاط انحلال، اگر قیمت خارج از محدوده قرارداد باشد (به این معنی که یکی از طرفین بدهکار است)، می‌توان به سادگی معامله را ارسال کرده و قرارداد را زودتر تسویه کرد.
در صورتی که در هر مرحله به زمان انحلال نزدیک شود و یکی از طرفین در نقطه انحلال قرار گیرد، می‌توانند از هماهنگ کننده برای اضافه کردن حاشیه به قرارداد استفاده کنند و به طرف دیگر اجازه دهند با برداشت وجه از قرارداد، بخشی از منافع خود را به دست آورد. این اقدام شامل خرج مشترک هر دو طرف از سرمایه‌گذاری چندگانه به یک DLC جدید می‌شود که وجوه بیشتری را از طرف تحت وثیقه دریافت می‌کند و به طرف “برنده” اجازه می‌دهد مقداری از وجوه را برداشت کند. در غیر این صورت، DLC جدید به همان زمان انقضا و با همان نقاط انحلال تعیین شده تعیین می‌شود.
این پویایی و قابلیت‌ها با انتظارات سرمایه‌گذاران نهادی به خوبی هماهنگ است. این امکان را فراهم می‌کند که نقدینگی را به صورت موثرتر مدیریت کرده، قراردادها را در صورتی که یکی از طرفین بر اساس قیمت فعلی بازار کمتر وثیقه داشته باشد، زودتر تسویه کند و توانایی افزودن وثیقه بیشتر در پاسخ به رویدادهای انحلال آتی را داشته باشد.
مشکل بزرگ چیست؟
برای برخی ممکن است این یک سری از تنظیمات بسیار کوچک و در نهایت بی ربط به مشخصات DLC اصلی به نظر برسد، اما این تغییرات کوچک چیزی است که به دلیل کاستی‌های موجود، پتانسیل زیادی خارج از استفاده مصرف‌کنندگان خرده‌فروشی ندارد و آن را قرار می‌دهد. در لیگ توانایی بالقوه برای پاسخگویی به نیازهای بازیگران اقتصادی بسیار بزرگتر و استخرهای سرمایه. اگر شبکه لایتنینگ یک جهش بزرگ به جلو برای استفاده تراکنشی از بیت کوین بود، فکر می کنم این پتانسیل یک جهش رو به جلو برای استفاده بازارهای سرمایه و مالی از بیت کوین را دارد.
هر مورد استفاده از بیت کوین، مورد استفاده دیگران نخواهد بود یا به آن نیاز دارند، و حتی ممکن است برخی موارد خارجی برای موارد استفاده دیگر ایجاد کنند، اما به عنوان یک سیستم باز که واقعیت نحوه بیت کوین است. آثار. هر کسی می تواند بر روی آن بسازد. این پیشنهاد ممکن است برای بسیاری از افرادی که این مطلب را می خوانند، مورد استفاده اولیه نباشد، اما این نباید باعث شود که شما این واقعیت را نادیده بگیرید که می تواند به یک پیشنهاد بسیار بزرگ تبدیل شود.
منبع: bitcoinmagazine .com
