استاندارد BRC20 چیست، بلاکچین بیت کوین یکی از غیرمتمرکز ترین شبکه های موجود در حال حاظر می باشد. این شبکه با توجه به ظرفیت های بالایی که داشت قصد متحول کردن دنیای مالی و از بین بردن نیازها به نهاد های متمرکز را داشت. کمی بعد از بیت کوین شبکه اتریوم با اجرای قراردادهای هوشمند قصد تکمیل کردن اهداف اتریوم را داشت و به همین ترتیب سایر بلاکچین ها برای رفع مشکلات اتریوم پدید آمدند.
اما برخی از توسعه دهندگان و متخصصین همچنان به دنبال ارتقاء شبکه بیت کوین و استفاده از این شبکه می باشند. در همین راستا آپدیت هایی توسط توسعه دهندگان شبکه بیت کوین زده شد که باعث باز شدن درهای جدیدی و ایجاد فرصت های مناسبی برای علاقه مندان به این شبکه شد.
در این مقاله قصد داریم آپدیت های شبکه بیت کوین که در نهایت باعث به وجود آمدن استاندارد BRC20 شد را بررسی و همچنین استاندارد BRC20 را تجزیه و تحلیل کنیم.
لیست عناوینی که در این مقاله برای شما زوم ارزی عزیز آماده کرده ایم:
بررسی ویدیویی مفهوم BRC20
آپدیت segwit و Taproot چیست و چه تاثیری روی شبکه بیت کوین داشت؟
قبل از این که به توضیح این دو آپدیت مهم بپردازیم باید بدانید که این دو آپدیت با تغییراتی که در بلاک های بیت کوین به وجود آوردند باعث شدند علاوه بر بهبود امنیت و حفظ حریم خصوصی، زیرساخت به وجود آمدن دارایی های دیجیتالی مانند nft ها و توکن ها با استاندارد BRC20 روی شبکه بیت کوین را نیز بنیان نهادند.
Segwit چیست؟
این آپدیت در سال ۲۰۱۷ به منظور بهبود ظرفیت تراکنش ها و حل برخی مسائل امنیتی و انعطاف پذیری معاملات انجام شد. این آپدیت به منظور جلوگیری از دسترسی هکرها به اطلاعات بلاک بود. تا پیش از این آپدیت، هکرها می توانستند برخی اطلاعات کوچک مانند آی دی تراکنش را تغییر دهند و این آپدیت باعث افزایش امنیت و حریم خصوصی شد.
Segwit چگونه این تغییرات را اعمال کرد؟
در این آپدیت امضاء تراکنش ها از اطلاعات تراکنش ها جدا شد. به این ترتیب اطلاعات مربوط به امضاء ها در یک بخش جداگانه در انتهای بلاک و اطلاعات تراکنش ها نیز به صورت جداگانه ثبت می شود. در نهایت این جداسازی باعث به وجود آمدن فضای خالی بیشتری در بلاک و افزایش مقیاس پذیری شد.
اما اطلاعات امضاء شامل چه مواردی می شود؟
در واقع، اطلاعات امضاء معمولاً شامل اطلاعاتی است که برای تأیید هویت و صحت یک معامله مورد استفاده قرار می گیرد. وقتی کاربری تصمیم به انجام یک تراکنش می گیرد، اطلاعات مربوط به امضاء دیجیتال او (که از کلید خصوصی او ایجاد می شود) به تراکنش افزوده می شود. این امضاء به عنوان تضمینی برای اینکه فرد مورد نظر واقعاً حاکم بر کلید خصوصی مربوط به آدرس استفاده شده باشد، عمل می کند.
با استفاده از SegWit، این اطلاعات امضاء از بخش اصلی تراکنش جدا می شوند و در بخش جدیدی به نام “واحد امضاء” یا ” witness” قرار می گیرند. این کار باعث کاهش حجم کل تراکنش می شود و بهبودهایی در ظرفیت شبکه و هزینه های تراکنش ایجاد می کند. همچنین، این امکان را فراهم می کند که اطلاعات امضاء برای تراکنش های متعدد از یک فرآیند مستقل در شبکه استفاده شود.
شما می توانید این فرآیند را در تصویر زیر ببینید:
Taproot چیست؟
بعد از آپدیت SegWit و اعمال تغییرات مثبت آن در شبکه بیت کوین، در سال ۲۰۲۱ آپدیت Taproot اجرایی شد. در این آپدیت امنیت و پایداری از بلاکچین بیت کوین گرفته می شود و مقیاس پذیری و پردازش تراکنش ها با استفاده از شبکه لایتنینگ انجام می شود. Taproot از امضای Schnorr برای بهبود مقیاس پذیری استفاده می کند و مهم تر از همه با تراکنش های multi-hop روی لایتنینگ کار می کند.
امضای Schnorr چیست؟
امضاهای Schnorr یک الگوریتم امنیتی است که برای امضاء دیجیتال در زمینه های امنیت اطلاعات و فناوری بلاکچین استفاده می شود. این امضا برگرفته شده از نام دانشمند معروف کریستوفر شنور (Christopher Schnorr) نام گذاری شده است. این امضا باعث انجام تراکنش های کمتری در بلاکچین، بهبود امنیت و افزایش کارایی منجر می شود.
تراکنش های multi-hop چیست؟
این مفهوم به ارسال ارز یا دارایی از یک نقطه به نقطه دیگر از طریق چندین مرحله یا پله ارتباطی اشاره دارد. با استفاده از تراکنش های multi-hop، تراکنش ها می توانند از طریق چندین کانال مختلف انجام شوند، به جای اینکه به طور مستقیم از یک نقطه به نقطه دیگر ارسال شوند. این سیستم این امکان را فراهم می کند که تراکنش ها با سرعت بالا و کارمزد پایین تر و با بهره وری بالاتر انجام شوند.
” می توان گفت آپدیت SegWit با ایجاد فضای بیشتر و افزایش حریم خصوصی در بلاک ها و همچنین آپدیت Taproot باعث ایجاد زیرساختی برای ایجاد دارایی ها در بلاکچین بیت کوین شد.”
استاندارد BRC20 چیست؟
این استاندارد اولین بار توسط یک حساب توییتری با نام Domo در مارچ ۲۰۲۳ مطرح شد. ایشان با بیان این که آپدیت تبروت باعث افزایش ظرفیت بلاک ها شده، اضافه کرد که می توان روی شبکه بیت کوین دارایی های مختلفی را با استاندارد BRC20 ایجاد کرد.
توکن هایی که با استاندارد BRC20 روی شبکه بیت کوین ایجاد می شوند، با استفاده از کد دستوری JSON روی واحد های ساتوشی می باشد. به بیان ساده بنا به حجم اطلاعات دارایی شما، می توان آن را روی چندین ساتوشی نوشت. برای مثال یک دفتر را تصور کنید که شما می توانید روی صفحات خالی آن یک نقاشی و یا نت های موسیقی را ایجاد کنید. حال آن صفحه خالی را با ماهیت جدیدی که شما خلق کرده اید می توان شناسایی کرد اما در ماهیت اصلی آن صفحات که در کنار هم یک دفتر را تشکیل می دهند مشکلی به وجود نمی آید.
در شبکه بیت کوین نیز این چنین است با استفاده از حکاکی هایی که با کد دستوری JSON روی واحدهای کوچک ساتوشی ایجاد می شود، می توان یک اثر یا توکن خلق کرد.
اما اجازه دهید کمی با کد JSON آشنا شویم:
کدJSON به داده ها یا اطلاعاتی اشاره دارد که به استفاده از فرمت JSON (JavaScript Object Notation) برای نمایش و ذخیره‌سازی اطلاعات تبدیل شده است. JSON یک فرمت خواندنی توسط انسان و آسان برای پردازش توسط ماشین است که اغلب در تبادل داده ها بین وب سرویس ها و برنامه ها به کار می رود. در ادامه یک نمونه از این کد را مرور می کنیم:
{
“نام”: “علی”,
“سن”: ۳۰,
“شغل”: “برنامه‌نویس”,
“شهر”: “تهران”,
“فعال”: true,
“آدرس”: {
“خیابان”: “خیابان اصلی”,
“شماره”: ۱۲۳
}
}
همان طور که ملاحظه کردید با استفاده از این کد دستوری مشخصات هویتی علی را توضیح دادیم. حال شما می توانید با استفاده از همین دستور یک nft و یا توکن خلق کنید که مشخصاتش را شرح می دهید.
به این ترتیب با استفاده از این پروتکل، توکن های BRC-20 با داده های JSON نوشته می شوند و قابلیت هایی مانند خلق توکن، ضرب کردن nft و انتقال در شبکه بیت کوین را ارائه می کنند.
استاندارد BRC20 چه تفاوت هایی با استاندارد Erc20 دارد؟
همان طور که می دانید استاندارد Erc20 اولین بار توسط بنیاد اتریوم ایجاد شد و با استفاده از این استاندارد توکن هایی خلق شد که اقتصاد قراردادهای هوشمند را بنیاد نهاد. به بیان ساده موتور اجرای قرارداد هوشمند اتریوم EVM کدهای سالیدیتی را می خواند و قراردادهای هوشمند را اجرا می کرد، توکن های این قرارداد هوشمند با استاندارد Erc20 شناخته می شوند. توکن های BRC20 نیز از استاندارد Erc20 الهام گرفته اند اما باید بدانید که تفاوت های بسیار مهم و اساسی نیز دارد که در ادامه به تفاوت های این دو استاندارد اشاره خواهیم کرد:
بلاکچین های متفاوت:
استاندارد Erc20 برای توکن های بومی شبکه اتریوم است و سایر پروژه ها مانند ترون، این استاندارد را روی شبکه خود کپی کرده اند و نام آن را به TRC20 تغییر دادند. همچنین استاندارد BRC20 نیز مخصوص شبکه بیت کوین است و در سایر بلاکچین ها کاربرد ندارد و تنها روی شبکه بیت کوین قابل انتقال یا استفاده هستند.
نحوه ایجاد:
توکن های BRC20 از نوشتن کدهای JSON روی ساتوشی ها ایجاد می شود و توکن های Erc20 از طریق کدهای قرارداد هوشمند روی شبکه اتریوم خلق می شوند.
انتقال به بلاکچین های دیگر:
توکن های Erc20 را بدون تغییر و یا با کوچکترین تغییر می توان در بلاکچین های ترون و اسمارت چین استفاده کرد، زیرا این بلاکچین ها دقیقا از ماشین مجازی اتریوم استفاده می کنند اما توکن های BRC20 تنها روی شبکه بیت کوین کاربرد دارند.
مزایا و معایب استاندارد BRC20
اما در این بخش قصد داریم با معایب و مزایای این توکن های نوظهور بیشتر آشنا شویم تا با دیدگاه مناسب تری روی این توکن ها سرمایه گذاری کنیم:
مزایا:
- استفاده از امنیت و عدم تمرکز شبکه بیت کوین.
- برخلاف قراردادهای هوشمند پیچیده، توکن های BRC20 نیازی به این پیچیدگی ندارند و کاربران می توانند به راحتی توکن مخصوص به خود را ایجاد کنند.
- ایجاد nft های منحصر به فرد روی شبکه بیت کوین که می توان از آن برای معامله های دارای اسناد مانند ملک و یا ماشین استفاده کرد.
معایب:
- هیچ تبادلی نمی توان بین این توکن ها با سایر بلاکچین ها برقرار کرد.
- وابستگی این توکن ها به بلاکچین بیت کوین باعث می شود که کندی شبکه بیت کوین و کارمزد بالای آن مشکلاتی را ایجاد کند.
- این توکن ها را تنها می توان با استفاده از کیف پول های مخصوص بلاکچین بیت کوین نگهداری کرد و تنها در همین شبکه قابل استفاده است.
- این توکن ها مانند توکن های قرارداد هوشمند کاربرد به خصوصی نخواهند داشت.
نتیجه گیری:
اگرچه استاندارد BRC20 با استقبال بی نظیری روبه رو شده و بسیاری از متخصصین ایده های جذابی مانند ایجاد صرافی های غیرمتمرکز روی شبکه بیت کوین را می دهند اما باید در نظر بگیرید که توان عملیاتی شبکه بیت کوین تنها پردازش ۷ تراکنش در ثانیه می باشد. از همین رو با گسترش توکن های نوظهور روی شبکه بیت کوین، ترافیکی حدود ۴۰۰ هزار تراکنش در بلاکچین بیت کوین ایجاد شد که باعث نارضایتی کاربران و در نتیجه بالا رفتن کارمزد تراکنش ها شد.
از طرفی عدم کاربرد این توکن ها در بلاکچین های دیگر باعث می شود بلاکچین بیت کوین مانند یک جزیره دور افتاده بدون ارتباط و تبادل با سایر بلاکچین ها بماند.
همچنین اکانت توییتری DOMO که ایده استاندارد BRC20 را پشنهاد داده، ریسک استفاده از این توکن ها را به عهده خود کاربران نهاده و از طرفی ایده استفاده از این توکن ها را سرگرمی عنوان کرده نه استفاده گسترده از آن ها که موجب ترافیک بیش از حد در شبکه بیت کوین می شود.
